بازآفرینی فرهنگ مبنا زمینه ساز ارتقاء تعاملات فرهنگی (نمونه موردی: بافت تاریخی شهر مشهد )

فضای شهری بستر تعاملات فرهنگی و زندگی شهری نماد و تجسم کالبدی مفاهیم فرهنگی است. بافت تاریخی شهرها به لحاظ دارا بودن قدمت، میراث کالبدی، زمین های متناسب با عملکرد فرهنگی مهمترین بستر کالبدی-فضایی ارزش های فرهنگی محسوب می شود. بافت تاریخی شهر مشهد نیز دارای عناصر ارزشمندی می باشد که با توجه به فشار های گسترش شهر، غفلت از بافت تاریخی و نگاه موزه ای به فضاها و عناصر تاریخی سبب ایجاد بناهای تاریخی به صورت مستقل و قطع ارتباط آنها با زندگی مردم و شهر شده است. از طرفی نمادهای فرهنگی مشوق تبادل فرهنگی می باشد و این انفصال فضایی موجب کاهش تعاملات فرهنگی مردم در بافت تاریخی شده است. احیای فعالیت ها و رویدادهای فرهنگی از نقش و جایگاه مناسبی در بازآفرینی بافت های تاریخی برخوردارند. لذا هدف اصلی این مقاله بازآفرینی بافت تاریخی مشهد جهت ایجاد پیوند بین جاذبه های فرهنگی از طریق ایجاد شبکه شهری و ارتقاء  تعاملات فرهنگی بر مبنای ایده بازآفرینی فرهنگی است. در این رویکرد، فرهنگ به عنوان یکی از سرمایه های اصلی شهر شناخته می شود. بافت تاریخی شهر مشهد با داشتن پتانسیل های تاریخی و جاذبه های گردشگری امکانات توسعه فراوانی دارد. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی است و پس از بیان مبانی نظری، با مرور اسناد بافت تاریخی مشهد و مطالعات میدانی به تحلیل مسئله می پردازد. یافته های تحقیق نشان می دهد تعریف شبکه ی پیوسته ای از فضاها و فعالیت های شهری در بستری تاریخی و در راستای حفظ و تقویت استخوان بندی اصلی شهر  زیرساخت جدیدی را در توسعه شهر مشهد فراهم خواهد کرد.